W miniony czwartek, 13 czerwca, obchodziliśmy liturgiczne wspomnienie św. Antoniego z Padwy - patrona parafii w Dąbrówce Małej. Główne uroczystości odpustowe odbyły się w niedzielę, 16 czerwca. Uroczystej sumie przewodniczył ks. kanonik Witold Grzomba, proboszcz parafii św. Marcina w Międzyrzeczu Górnym. Podniosłość uroczystości podkreśliła obecność pocztów sztandarowych oraz oprawa muzyczna w wykonaniu orkiestry KWK "Murcki-Staszic". Mszę zakończyła procesja eucharystyczna dookoła świątyni. Po południu, po nieszporach odpustowych wierni uczcili relikwie św. Antoniego.
W naszym kościele Antoni Padewski obecny jest szczególnie w dwóch miejscach - w ołtarzu i u bram świątyni. Umieszczony w ołtarzu głównym neorenesansowy obraz Madonna ze św. Antonim wykonał, około roku 1912, katowicki malarz Otto Kowalewski. Z obrazem wiąże się pewna historia, przytoczona w Gościu Niedzielnym przez księdza Józefa Gawora (à propos, ks. Gawor urodził się 12 lutego 1907 r. w Dąbrówce Małej): (1)
Sam św. Antoni na dużym i wymownym obrazie przeżywał nie lada przygodę, gdy go ongiś przywieziono z warsztatu artysty do nowego domu Bożego w Dąbrówce Małej. Gdy obraz rozpakowano, płótno było uszkodzone, wręcz przedarte między głową św. Antoniego i ramieniem Matki Bożej. Ks. Pucher na widok takiego nieszczęścia rozpłakał się gorzko. Łzawe było to powitanie świętego gospodarza w nowym domu Bożym. Rany na obrazie nie dało się zagoić całkowicie. Ślady przedarcia widać dziś jeszcze w formie lekkiego sfałdowania płótna w tym miejscu. Z daleka nie widać tej blizny. Aby ją zauważyć, trzeba podejść bardzo blisko do ołtarza w chwili, gdy jest dobrze oświetlony.
Ustawiona pod chórem, tuż przy bramie kościelnej rzeźba przedstawia św. Antoniego, biedaka, któremu Święty podaje bochenek chleba, oraz anioła. W jej podstawie umieszczono skarbonę, z której datki przeznacza się na cele charytatywne (tzw. Chleb św. Antoniego). Rzeźba powstała w dwudziestoleciu międzywojennym, a jej poświęcenia dokonał ksiądz proboszcz Maksymilian Wojtas. Ten sam proboszcz wprowadził w parafii uroczysty obchód wtorków ku czci św. Antoniego (we wtorek, 17 czerwca 1231 r. odbył się pogrzeb Świętego). W pierwszy wtorek miesiąca odprawiana jest Msza św. ku czci św. Antoniego w intencji parafian i dobrodziejów kościoła. Także w ten dzień oraz 13 czerwca (dzień śmierci św. Antoniego) odprawiane jest nabożeństwo ku czci naszego Patrona. (2)
 |
| Rzeźba św. Antoniego w kościele w Dąbrówce Małej (2013) |
W związku z odpustem parafialnym przy ołtarzu Najświętszego Serca Jezusa ustawiono planszę okolicznościową oraz figurę św. Antoniego z Dzieciątkiem Jezus na ręku i kwitnącą lilią (tak Święty jest często przedstawiany w malarstwie i rzeźbie). Gdy podniesiemy wzrok i spojrzymy w lewo zauważymy figurę św. Franciszka z Asyżu. Osoby znające biografię św. Antoniego przypomną sobie zapewne, że Antoni był franciszkaninem i obaj Święci spotkali się za życia.
 |
| Po prawej stronie plansza oraz figura św. Antoniego z Dzieciątkiem Jezus wystawione z okazji odpustu parafialnego. Powyżej, po lewej stronie figura św. Franciszka z Asyżu (2013) |
Poniżej naszkicowałem żywot św. Antoniego. Mam nadzieję, że to streszczenie zachęci Czytelników do pogłębienia wiedzy i sięgnięcia po bogatą literaturę o Świętym :)
Patron nasz był z pochodzenia Portugalczykiem. Urodził się w Lizbonie około roku 1195, w rodzinie z tradycjami rycerskimi. Na chrzcie otrzymał imię Ferdynand. W 1210 r. wstępuje do zakonu Kanoników Regularnych św. Augustyna. Oddany modlitwie i nauce opuszcza wkrótce rodzinne strony i przenosi się do Coimbry, ówczesnej stolicy Portugalii. Tam, około roku 1219, przyjmuje święcenia kapłańskie. Tam też wstępuje w szeregi zakonu Braci Mniejszych i przyjmuje imię Antoni. Zgodnie z wolą Antoniego, przełożeni wysyłają go na misje do Maroka. Zmożony chorobą z pokorą akceptuje konieczność powrotu do ojczyzny. Boża Opatrzność sprawiła, że statek podczas burzy zboczył z kursu i dopłynął do wybrzeży Sycylii. W ten sposób rozpoczął się w życiu Antoniego rozdział związany z Italią. 23 maja 1221 r. w Asyżu bierze udział w obradach kapituły generalnej zakonu franciszkanów. Tam też Antoni spotyka św. Franciszka. Następnie zostaje skierowany do eremu Montepaolo, położonego w pobliżu miasta Forli. Niedługo jednak prowadzi życie pustelnicze, wszak daje się poznać jako znakomity kaznodzieja. Odtąd brat Antoni przemierza Italię głosząc kazania, spowiadając, zwalczając herezję. Na prośbę św. Franciszka prowadzi dla współbraci wykłady z teologii. Wysłany do południowej Francji poucza i nawraca tamtejszych heretyków. Po powrocie do Włoch zostaje mianowany przełożonym prowincji Emilia (region północnych Włoch z takimi miastami jak m.in. Mediolan, Bolonia, Padwa, Genua). Wizytuje klasztory i zakłada nowe. Ostatnie lata życia Antoni spędził w Padwie. Nieustannie głosi Słowo Boże i spowiada. W nielicznych wolnych chwilach redaguje Kazania niedzielne i Kazania świąteczne. Niestety, nasz drogi Patron coraz bardziej podupada na zdrowiu. 13 czerwca 1231 r. w Arcelli pod Padwą ziemskie życie Antoniego dobiega kresu. 17 czerwca zostaje pochowany w padewskim kościele Najświętszej Marii Panny. Już 30 maja roku następnego, wobec licznych świadectw i cudów, papież Grzegorz IX ogłasza Antoniego Świętym (ten sam papież cztery lata wcześniej wyniósł na ołtarze św. Franciszka). Dziś w miejscu pochówku wznosi się Bazylika św. Antoniego. Wierni nawiedzają grób i adorują relikwiarz z cudownie zachowanym językiem Świętego.(3)
Patron nasz był z pochodzenia Portugalczykiem. Urodził się w Lizbonie około roku 1195, w rodzinie z tradycjami rycerskimi. Na chrzcie otrzymał imię Ferdynand. W 1210 r. wstępuje do zakonu Kanoników Regularnych św. Augustyna. Oddany modlitwie i nauce opuszcza wkrótce rodzinne strony i przenosi się do Coimbry, ówczesnej stolicy Portugalii. Tam, około roku 1219, przyjmuje święcenia kapłańskie. Tam też wstępuje w szeregi zakonu Braci Mniejszych i przyjmuje imię Antoni. Zgodnie z wolą Antoniego, przełożeni wysyłają go na misje do Maroka. Zmożony chorobą z pokorą akceptuje konieczność powrotu do ojczyzny. Boża Opatrzność sprawiła, że statek podczas burzy zboczył z kursu i dopłynął do wybrzeży Sycylii. W ten sposób rozpoczął się w życiu Antoniego rozdział związany z Italią. 23 maja 1221 r. w Asyżu bierze udział w obradach kapituły generalnej zakonu franciszkanów. Tam też Antoni spotyka św. Franciszka. Następnie zostaje skierowany do eremu Montepaolo, położonego w pobliżu miasta Forli. Niedługo jednak prowadzi życie pustelnicze, wszak daje się poznać jako znakomity kaznodzieja. Odtąd brat Antoni przemierza Italię głosząc kazania, spowiadając, zwalczając herezję. Na prośbę św. Franciszka prowadzi dla współbraci wykłady z teologii. Wysłany do południowej Francji poucza i nawraca tamtejszych heretyków. Po powrocie do Włoch zostaje mianowany przełożonym prowincji Emilia (region północnych Włoch z takimi miastami jak m.in. Mediolan, Bolonia, Padwa, Genua). Wizytuje klasztory i zakłada nowe. Ostatnie lata życia Antoni spędził w Padwie. Nieustannie głosi Słowo Boże i spowiada. W nielicznych wolnych chwilach redaguje Kazania niedzielne i Kazania świąteczne. Niestety, nasz drogi Patron coraz bardziej podupada na zdrowiu. 13 czerwca 1231 r. w Arcelli pod Padwą ziemskie życie Antoniego dobiega kresu. 17 czerwca zostaje pochowany w padewskim kościele Najświętszej Marii Panny. Już 30 maja roku następnego, wobec licznych świadectw i cudów, papież Grzegorz IX ogłasza Antoniego Świętym (ten sam papież cztery lata wcześniej wyniósł na ołtarze św. Franciszka). Dziś w miejscu pochówku wznosi się Bazylika św. Antoniego. Wierni nawiedzają grób i adorują relikwiarz z cudownie zachowanym językiem Świętego.(3)
Antoni Padewski jest jednym z najpopularniejszych świętych Kościoła katolickiego. "Świętym całego świata" jak stwierdził papież Leon XIII. Módlmy się za wstawiennictwem św. Antoniego nie tylko wtedy, gdy zgubimy jakąś rzecz ale też wtedy, gdy sami się w życiu pogubimy, gdy szukamy pomocy, rady, wskazówki. Św. Antoni, módl się za nami.
Warto zajrzeć:
- http://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/06-13.php3 - biografia oraz artykuły o św. Antonim z Padwy
- http://www.encyklo.pl/index.php5?title=Gawor_J%C3%B3zef - biografia księdza Józefa Gawora
Źródła:
(1) Gość Niedzielny nr 45, 11 listopad 1962 r., s. 7.
(2) Na podstawie Gość Niedzielny nr 47, 25 listopad 1962 r., s. 5, Album Kościół św. Antoniego z Padwy 1912-2012, Katowice-Dąbrówka Mała 2012, s. 84 oraz Ks. Piotr Szweda, Formy kultu świętego Antoniego w kościołach pod jego wezwaniem w metropolii górnośląskiej, Katowice 2009, s. 102.
(3) Skrócony życiorys św. Antoniego przygotowałem w oparciu o następującą literaturę:
- Vergilio Gamboso, Życie św. Antoniego, Wydawnictwo Świętego Antoniego, Wrocław 1995
- Stefano Dell'Orto, Święty Antoni z Padwy. Życiorys. Nowenna. Pieśni, Wydawnictwo Księży Marianów, Warszawa 1997
- Wincenty Zaleski, Święci na każdy dzień, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa 2008
- Ks. Piotr Szweda, Formy kultu świętego Antoniego w kościołach pod jego wezwaniem w metropolii górnośląskiej, Katowice 2009
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz